บล็อคบ่นไร้สาระ ... ขออภัยทุกท่าน
**************************************
เคยเป็นกันไหมคะ ไม่รู้ตัวเองต้องการอะไร...
เราเป็นคนรู้ตัวเองมาเสมอนะว่าตัวเราต้องการอะไร ชอบอะไร อยากทำอะไร
เช่น....
รู้ตัวเองว่าอยากเีัรียนสายภาษาตั้งแต่ ป.5 (ทั้งๆที่ตอนนั้นภาษาอังกฤษโง่มากเลยนะ) พอขึ้น ม.ปลายไม่ต้องคิดเลยว่าจะเข้าสายอะไร
รู้่ตัวเองว่าชอบเรียนเรื่องเกี่ยวกับต่างประเทศตั้งแต่ ม.ต้น พอจะเลือกคณะตอนเอ็นท์ก็ไม่ต้องคิดเลยว่าจะเข้าคณะอะไร
รู้ตัวเองเสมอว่าชอบกินอะไร ชอบไปไหน ชอบทำกิจกรรมแบบไหน ชอบอยู่กับใคร ฯลฯ ไม่เคยลังเล ทำอะไรตรงๆ ตัดสินใจเฉียบรวดเร็วเสมอ ... ไ่ม่เคยนั่งคิดสับสนอะไรนานๆ และเป็นคนวางแผนชีวิตไว้ล่วงหน้าเสมอ ว่าพอเราทำยังงี้เสร็จ แล้วจะทำยังงี้ต่อนะ ยั้งงั้นยังงี้
....
แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ... รู้สึกว่าไม่รู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไรกันแน่
เพื่อนๆที่วาเซดะซัมเมอร์นี้กลับเมืองไทยกันทุกคน และทุกคนมีความสุขมากกับการได้กลับเมืองไทย
แต่เรา ... เฉยๆ
ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลยนะ เฉยๆ
อยากกลับหรือเปล่า ไม่รู้ ... อยากอยู่ญี่ปุ่นหรือเปล่า ไม่รู้ ... อยากทำอะไร ไม่ีรู้ ...
มีอีก ... เรียนจบแล้วอยากทำไร ไม่รู้ ... อยากทำงานที่ญี่ปุ่นหรือเปล่า ไม่รู้ ... อยากทำงานที่ไทยเหรอ ไม่รู้ ... อ้าว แล้วอยากอยู่ที่ไหน ก็ยังคงไม่รู่้...
เฮ้อออออออออออออออออออออออออ
มีเรื่องค้างคาใจหลายเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้เป็นอารมณ์ว่า เฉยๆ
อยากรู้หรือเปล่า เฉยๆ ... อยากแก้ปัญหาหรือเปล่า เฉยๆ ... อยากเลิกคิดหรือเปล่า เฉยๆ ... หรือไม่อยากเลิกคิด เฉยๆ ... อ้าว แล้วอยากทำไรอ่ะ ไม่รู้!
ความจริงอารมณ์เฉยๆเรื่อยเปื่อยแบบนี้ก็ดีนะ
เพราะบางทีการวางแผนชีวิตไว้มากๆ แล้วมันดันไม่เป็นไปอย่างที่ใจต้องการ บางทีมันก็ผิดหวัง และหงุดหงิด
...............
แต่อาการที่เป็นอยู่ตอนนี้ ... ทำให้รู้สึกว่าไม่ชอบตัวเองมากๆ
มันเรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะ
เลยอยากจะถามทุกคนว่า ... มีวิธีอะไรที่ทำให้รู้บ้างคะว่าจริงๆแล้วตัวเองต้องการอะไรกันแน่
ถามตัวเองทุกวันนะว่าต้ิองการอะไร อยากทำอะไร เพราะไม่ใช่คนที่ชอบอยู่เฉยๆ พอเฉยๆมากๆก็เริ่มงงตัวเอง
เขียนไดอารี่ตอนเช้าแล้วตอนนี้ตามที่อ้อมแนะนำ เพราะตอนเช้าๆจะเป็นช่วงที่สมองยังไม่ได้ิคิดไตร่ตรองไรมากมาย
แต่เขียนไปเขียนมา ก็เหมือนเดิมทุกวัน แล้วก็ยังไม่สามารถตอบตัวเองได้สักที
ว่าต้องการอะไร.....
ช่วยทีนะคะ (-/I\-)
4 comments:
กลับมาทำงานที่ประเทศไทย
โบว์ไม่อยากได้อยากเอาอะไร
ก็กลับมาบ้านเรา เมืองเรา
ทำประโยชน์ให้กับคนอื่นๆ ได้อีกมาก
ลอง list มา 10 ข้อว่าแกชอบอะไรในตอนนั้น แล้วมานั่งๆดูว่าเหมาะกะทำไร คงช่วยไรได้บ้าง
โบว์อาการเริ่มเหมือนพี่ละ แต่พี่อะเป็นมานานแล้ว ไม่เคยตั้งจุดหมายหรืออยากทำอะไรหรอก ถึงเวลามันก็มีทางไปของมันเอง ภาษาจีนมีภาษิตว่า 船到橋頭自然直 เรือเจอสะพานมันก็ตรงเอง.. แปลว่าเมื่อถึงเวลามันก็มีทางไปของมันเอง ไม่ต้องคิดล่วงหน้าอะไรมากมาย
เคยเห็นคนบอกว่าวิธีคิดง่าย ๆ คือ ตื่นมาอยากเป็นอะไร อยากทำอะไร เป็นสิ่งแรก ทำแล้วไม่รู้สึเบื่อ มีกำลังใจทำไปเรื่อย ๆ โดยไม่ว่อกแว่ก นั่นหล่ะคือสิ่ที่เราต้องการ
Post a Comment