ความไม่ยั่งยืน

เคยคิดไหมว่า ..
วันนึงที่เราตื่นขึ้นมา สิ่งรอบตัวเราอาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

สำหรับเราเคยเกิดขึ้นหลายครั้งนะ
ที่ตื่นมาตอนเช้าแล้วสิ่งที่เคยมีอยู่เมื่อวานมันก็ไม่มีอีกแล้ว
เคยต้องหยิกตัวเองบนที่นอนหลายครั้ง ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เรื่องที่ฝันไป

วันนึงที่เราตื่นขึ้นมา คนบนโลกจากเราไปก็กี่คนแล้วไม่รู้
อาจจะเป็นคนที่เรารู้จัก หรือคนที่เราไม่รู้จัก
อาจจะเป็นการจากกันไปตลอดกาล หรือจากกันไปเพียงชั่วคราว
อาจจะเป็นการจากกันทางกาย หรืออาจจะเป็นการจากกันทางจิตใจ

ไปอ่านบล็อคของคุณนิ้วกลมตอนหนึ่งที่พูดถึงเรื่องความสัมพันธ์อันบอบบาง
มีตอนนึงเปรียบเทียบได้ดีที่เดียวว่า...

"ถ้าชีวิตเป็นเส้นทางคดเคี้ยวทอดตัวไปเรื่อยๆ
เราคงเริ่มออกเดินทางจากตัวคนเดียว
ได้พบเจอผู้คน สะสมมิตรภาพ เพื่อน คนรู้จัก ไปตามทาง
ผู้คนที่เข้ามาผูกพัน นับวันจะมีมากขึ้น
เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่า จะดูแลกันได้ดีแค่ไหน"
http://roundfinger.exteen.com/page/11

ตอนแรกก็อยากจะเปรียบเทียบด้วยตัวเองอยู่หรอกนะ
แต่พออ่านของเค้าแล้วเค้าเปรียบได้ดีมากอยู่แล้วเลยขอยืมมาละกัน หุหุ

ชีวิตไม่ยั่งยืน ความสัมพันธ์ก็ไม่ั่ยั่งยืน
เห็นคนหลายคนรักษาความสัมพันธ์ได้เป็นอย่างดีทั้งๆที่ความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่บอบบาง
ใจหนึ่งก็รู้สึกยินดีไปกับเค้าด้วย อีกใจหนึ่งก็รู้สึกอิจฉา
เพราะความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่ไม่มั่นคง คงต้องใช้เวลาและความทุ่มเทในระดับหนึ่งในการดูแลความสัมพันธ์นั้นๆ

แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม...
การรักษาความสัมพันธ์ได้ยาวนาน ก็ไม่ได้แปลว่าความสัมพันธ์นั้นจะอยู่ตลอดไป
เพราะว่าความสัมพันธ์มันไม่ยั่งยืน ... ไม่เธอก็ฉัน ใครคนหนึ่งก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปก่อน
เพราะว่าชีวิตของเรานั้นไม่ยั่งยืน ... ไม่เธอก็ฉัน ใครคนหนึ่งก็ต้องจากโลกนี้ไปก่อน

ภายใต้วันเวลาชีวิตที่แสนสั้น เวลาและวันคืนที่เดินทางผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ถึงแม้จะรู้ว่าเมื่อเวลาผ่านไป ฤดูกาลแล้ว ฤดูกาลเล่า

เี่รารู้อยู่เต็มอกว่า ในปลายทางที่เรากำลังมุ่งหน้าไปนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง ....

หลายคนเลือกที่จะมีความสุขในวันนี้ ทั้งๆที่รู้ว่าการเวลาจะทำให้เกิดความผูกพัน
และความหวังที่ไม่มีวันสิ้นสุด

การที่มีความผูกพันและความหวังนั้นยิ่งทำให้จุดหมายปลายทางของเราเจ็บปวดยิ่งเสียยิ่งกว่า

รู้ทั้งรู้ว่าวันข้างหน้ายังไงก็ต้องเจ็บ แต่เราก็ยังดันทุรังเลือกที่จะอยู่กับความสุขในปัจจุบัน
โดยที่มองข้ามความเป็นจริงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

เมื่อคนที่เดินทางมากับเราตั้งแต่แรก จากเราไปอย่างไม่มีวันย้อนกลับมา....
เหลือไว้เพียงเค่ความทรงจำของคนคนนั้น ซึ่งย้อนกลับมาทำให้เรายิ้ม หัวเราะ หรือร้องไห้ได้ในบางครั้ง

แต่เพราะการจะเดินข้ามผ่านความไม่ยั่งยืนของชีวิตไปได้นั้น...
มนุษย์เราคงไม่เข้มแข็งพอที่จะเดินข้ามผ่านมันไปได้คนเดียว

จึงไม่แปลกที่คนแทบทุกคนเลือกที่จะแสวงหาความสัมพันธ์
โดยคาดหวังว่าความสัมพันธ์นั้นจะยืนยาว และคาดหวังว่าคนคนนั้นจะเป็นคนที่เดินร่วมทางกันไป
จนถึงปลายทาง....

โดยไม่แคร์ว่า ปลายทางนั้นจะต้องเจ็บปวดสักเพียงใด....

รักษาความสัมพันธ์ของคุณไว้ให้ดีนะคะ
เราเชื่อว่าคนที่เดินอยู่ข้างๆ คงไม่อยากจะเดินทางต่อไปบนถนนที่คดเคี้ยวเ้้ส้นนี้

.......โดยที่ปราศจากคุณเดินอยู่้ข้างๆ.......