ชายหนุ่มบนรถจักรยาน
แสงแดดอ่อนๆสาดไปที่แผ่นหลังกว้างๆของเขา
เสื้อแจ็คเก็ดสีเขียวเข้มอ่อนลงเมื่อสัมผัสแสงแดดที่พาดผ่านตามไรกิ่งไม้
สีผมของเขาส่องเป็นประกายสีน้ำตาลเหมือนกับสีของดวงตะวันยามเย็น
ฉันขี่จักรยานตามเขาช้าๆ เห็นเพียงแผ่นหลังเท่านั้น
แต่ไม่รู้ทำไม....
ถึงแม้เขาจะไม่ได้หันมามอง
ฉันกลับรู้สึกว่าเพียงแค่ฉันขี่จักรยานตามเขาไปเรื่อยๆ
คนที่ขี่จักรยานไม่แข็งอย่างฉันจะได้รับการปกป้องอย่างเต็มที่
อย่างน้อยฉันก็รู้ได้ว่า วันนี้ฉันไม่หลงทางแน่นอน ^____^
.....
.....
.....
.....
.....
แสงแดดอ่อนๆ สาดผ่านลอดม่านบางๆ บอกเวลาเช้าวันใหม่
ฉันตื่นขึ้น พร้อมกับรู้ตัวว่า.....
แผ่นหลังที่ปลอดภัยนั้นคงไม่กลับมาอีกแล้ว
และก็ถึงเวลาที่ควรจะยอมรับมันให้ได้เสียที
3 comments:
ผู้อื่นไม่ได้ทำให้จิตเราเศร้าหมองหรือผ่องแผ้ว เราเองเป็นผู้ทำ ผู้อื่นช่วยไม่ได้ แม้พระพุทธเจ้าก็ช่วยไม่ได้ ท่านเองเป็นผู้บอกทางให้เท่านั้น
ไม่มีสิ่งใดจะอยู่กับเราตลอดกาล
:)
Post a Comment