จดหมายจากโอซาก้า

เดือนมกราคมซึ่งยังคงมีกลิ่นอายของการส่งมอบความสุขที่อบอวลอยู่ตลอดเดือน
ทำให้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมามีการ์ดใบหนึ่งได้ถูกส่งมาวางไว้ที่หน้าประตูบ้านของโบว์
การ์ดใบนี้จะไม่พิเศษอะไรถ้าไม่ใช่้การ์ดจากเพื่อนคนหนึ่ง...ซึ่งรู้จักกันมากว่า 15 ปีแล้ว



ซึ่งเพื่อนคนนี้อาจจะไม่พิเศษสักเท่าไหร่ ถ้ามันไม่ใช่มิตรภาพที่เริ่มต้นจากจดหมายเพียงฉบับเดียวเท่านั้นเอง

ไม่แน่ใจว่าคนในรุ่นๆเดียวกันกับโบว์เคยอ่านหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษชื่อ Student Weekly กันหรือเปล่าคะ?
ถ้าเคยอ่านกันอาจคงอาจจะจำได้ว่า มีคอลัมน์หนึ่งที่เป็น highlight ของ นสพ.เล่มนี้เลยคือ "Penfriend Around the World"

โบว์เริ่มอ่านหนังสือพิมพ์ Student Weekly ถ้าจำไม่ผิดตั้งแต่สมัย ป.5 และไม่รู้มีอะไรดลจิตดลใจทำให้สนใจคอลัมน์นั้นเป็นพิเศษ
"มีเพื่อนต่างชาติก็คงดีเหมือนกัน..." คิดได้อย่างนั้นจึงเริ่มเขียนจดหมายแนะนำตัวภาษาอังกฤษ ส่งไปตามที่อยู่ที่มีลงไว้ในคอมลัมน์
จำได้ว่าเขียนไปหาแทบทุกคน ได้ตอบกลับมาบ้าง ไม่ได้ตอบกลับมาบ้าง บางคนเขียนกลับมาฉบับสองฉบับก็หายเงียบไปเลย

แล้ววันหนึ่งจำได้ว่าเป็นตอน ม.1 มีจดหมายฉบับหนึ่งส่งมาถึงบ้าน เป็นจดหมายจากประเทศญี่ปุ่น...


ดูปีดีๆว่าฉบับนี้มีตราประทับของปี 1996


ตอนนั้นเธออายุ 13 ปีเท่านั้นเอง (ในขณะที่โบว์อายุ 12) จนตอนนี้เธอมีลูกสองคนแล้ว! (สังเกตได้จากการ์ดปีใหม่ที่เธอส่งมาให้ เด็กสองคนนั้นคือลูกสาวเธอเอง)


ช่วงแรกๆภาษาอังกฤษอาจจะ broken บ้าง เข้าใจกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้างตามประสาคนไม่ใช่เจ้าของภาษา
แต่เราก็ส่งจดหมายหากันปีละหลายฉบับ เราติดต่อกันผ่านทางจดหมายกันมาเรื่อยๆ โดยไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน
คุยกันเรื่องนานาจิปาถะ ลองเปิดกลับไปอ่านดูก็ทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆในชีวิตวัยเด็กของเรามากมาย
โดยเราไม่ได้คิดกันเลยว่ามิตรภาพทางจดหมายนี้มันจะยืนยาวแค่ไหน

เวลาผ่านไปนานถึง 15 ปีแล้ว ถึงแม้แต่ละคนต่างมีภาระและหน้าที่ของตัวเอง
ทำให้มีเวลาเขียนจดหมายหากันน้อยลง แต่ภาระหน้าที่ที่อย่างน้อยต้องทำปีละครั้งคือการส่งการ์ดปีใหม่ให้กันนั่นเอง
ทำให้ตอนนี้มีจดหมายที่ส่งนั่นโน่นนี่ให้กันเต็มจะล้นกล่องออกมาเลยทีเดียว



**********************

เมื่อไม่กี่วันก่อนเช่นกัน ได้อ่านบทความหนึ่งใน Yahoo! News เรื่อง Things Babies Born in 2011 Will Never Known

หลายสิ่งที่อ่านแล้วอดพยักหน้าหงึกๆตามไปด้วยไม่ได้ อย่างหนึ่งก็คือ...
Hand-written letters: For that matter, hand-written anything. When was the last time you wrote cursive? In fact, do you even know what the word "cursive" means? Kids born in 2011 won't -- but they'll put you to shame on a tiny keyboard.

ในฐานะที่เป็นหนึ่งคนในประเทศไทยที่เชื่อมั่นว่าใช่้ facebook มายืนยาวนานกว่าหลายๆคน (ตั้งแต่ปี 2006) และมีเพื่อนใน contact list กว่า 1,000 คน ก็ทำให้รู้สึกเหมือนกันว่า คนอาจจะติดต่อกันผ่านทางจดหมายน้อยลง ตัวโบว์เองก็เช่นเดียวกัน..

เคยได้ยินเรื่องความรักสมัยก่อน ที่หลายๆคนข้ามผ่าน long distance relationship ได้เพราะว่าเขียนจดหมายหากันสม่ำเสมอ พิสูจน์ความรักระยะไกลกันไป ปัจจุบันนอกจากเขียนจดหมายหากันจะไม่เวิร์คเพราะใช้เวลานานแล้ว การติดต่อกันง่ายเกินไปแต่ไม่ทำก็อาจจะทำให้ความสัมพันธ์จบลงอย่างง่ายดายกว่าและเจ็บปวดกว่าเสียด้วยซ้ำ...

ความจริงแล้วการที่เทคโนโลยีทำให้เราใกล้กัน เราติดต่อกันง่ายขึ้น กลับทำให้เราห่างกันมากขึ้นกว่าเดิมอีกหรือเปล่านะ

มิตรภาพทางไกลผ่านทางตัวหนังสือของโบว์ตลอดเวลา 15 ปีที่ผ่านมา ทำไมมันถึงกลับรู้สึกใกล้กันเพียงแค่มีตู้ไปรษณีย์กั้นเท่านั้นเอง

********************************

โบว์เองยังคงใช้บริการไปรษณีย์อยู่อย่างสม่ำเสมอ อาจจะไม่บ่อยและเยอะเหมือนเมื่อก่อน แต่รับรองว่าไปรษณีย์ยังต้องมีลูกค้าที่มั่นคงและเหนียวแน่นคนนี้อยู่ไปนานแสนนานแน่นอน การส่งไปรษณีย์หากันอาจจะดูเชย แต่ไม่รู้สิ โบว์กลับชอบความเชยแบบนี้นะ เพราะถึงแม้มันจะเชยแต่สิ่งที่เราส่งไปหา หรือส่งให้กันมันก็ยังคงอยู่ในความทรงจำไปได้เนิ่นนาน ทุกๆครั้งที่เราหยิบจดหมายขึ้นมาอ่าน เราจะยังรู้สึกได้ถึงความอบอวลของความห่วงใยและใส่ใจจากเจ้าของลายมือที่ส่งมาให้เราอยู่เสมอ :)