เมื่อเข้าสู่เดือนกันยายน ท้องฟ้าก็มืดครึ้มฟ้าครึ้มฝน
อากาศก็เริ่มเย็นลงเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่าใกล้จะเข้าสู่ช่วงแห่งการเปลี่ยนฤดูกาล
ฤดูร้อนปีนี้ผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไร หายใจทิ้งไปวันๆราวกับว่าขอให้วันเวลาผ่านไปก็พอ
ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ พลางนึกกังวลขึ้นมาเนื่องจากเมื่อวานนี้เพื่อนๆที่สอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่นต่างก็ได้รับผลคะแนนกันเรียบร้อยแล้ว
หรือว่าเค้าจะส่งเอกสารมาไม่ถึง (เหมือนตอนที่ไม่ได้รับบัตรสอบ แล้วต้องตกใจไปหลายวัน)
(http://sweet-choco-cookie.blogspot.com/2009/07/blog-post.html)
พอนึกขึ้นได้ดังนั้นก็รีบหยิบกุญแจบ้านเดินลงไปชั้นล่างสุดของอพาร์ทเม้นท์ทันที
ในชุดนอนและผมเผ้ารุงรัง เหตุที่ต้องรีบๆเพราะเกรงว่าคนที่มาเจอตะตกใจนึกว่า homeless ที่ไหนมาเดินแถวนี้ เหอะๆ
เปิดตู้จดหมายแล้วก็พบจดหมายจากศูนย์สอบที่จ่าหน้าซองถึงตัวเองด้วยลายมือของตัวเอง
(ต้องส่งที่อยู่ไปแก้หลังจากสอบเสร็จ)
ในใจก็พลางคิดดีใจ..เออ มันส่งมาถึง
แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ว่าในซองนั้นผลจะออกมาดี หรือ ร้าย
ระหว่างเดินขึ้นลิฟท์เพื่อกลับไปยังห้องพัก ใจนึกภาวนาและสวดมนต์ไปพลาง ค่อยๆแกะซองจดหมายไปพลาง
ทั้งๆที่รู้ว่าถึงแม้จะสวดมนต์กี่จบก็ตามก็ไม่สามารถแก้ผลสอบที่แนบมาในซองจดหมายได้
ตึกตัก..ตึกตัก..ตึกตัก
และแล้ว...
ผ่านค่า!!!!!!!!!!!!!!!
(ด้วยคะแนนฉิวเฉียด..อย่าถามนะว่าได้เท่าไหร่ พอเห็นคะแนนปุ๊บรู้ได้เลยว่าวันนั้นดวงมันแรงจริงๆ 55555)
กลับไปสมัครงานที่เมืองไทยเรียกเงินเดือนได้เยอะขึ้นแล้วสิเรา หึหึหึ
No comments:
Post a Comment