ตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะมาอัพเรื่องนี้หรอกนะ
พอดีเมื่อวานนี้มีนัดกินข้าวกับพี่พลัง (ที่กลับมาหาแฟนที่เมืองไทย) และพี่เจิน
ระหว่างที่กะลังกินและคุยอย่างเมามัน
ก็เลยกะว่าจะควักกล้องมาถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก
กล้องอ่ะพกติดตัวไว้ทุกวันอยู่แล้ว คนใกล้ตัวคงรู้กันดีใช่ไหม เหอๆ เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว
ตอนแรกก็เห็นว่าหน้าตาเป็นอย่างงี้อ่ะนะ ก็ปกติดี โทรมๆหน่อยๆ เพราะใช้คุ้มมาก เหอๆ
แต่ทว่า เมื่อเปิดกล้องขึ้นมา..........
ก็ได้เห็นภาพนี้
ตอนแรกก็ยังเอ๋อๆอยู่..
เอ๊ะ มันเป็นอะไร เราถ่ายภาพนี้ไว้ด้วยเหรอ
หลังจากนั้นสักพักนึงก็ถึงบ้างอ้อ
อ่อ.. จอมันแตก
เหอๆ สรุปแล้วกล้องมันพังนั่นแหละ
เฮ้อ... มีชีวิตได้ไม่นานเท่าไหร่พังซะแล้ว ดีนะที่ยังอยู่ในประกัน
นี่เพิ่งซื้อมาที่ญี่ปุ่นเมื่อไม่นานมานี้เองหลังจากที่กล้องตัสเก่าถึงแก่กรรมไป
ว่าแต่ใบประกันนี่มันเป็นภาษาญี่ปุ่นนี่มันจะเอามาซ่อมที่เมืองไทยได้ป่าวหว่า
canon นี่มันรับซ่อม worldwide ป่าวเนี่ย
โถถถถถถถ ลูกจ๋า~~~ พังซะแล้ววววววว
5 comments:
อนิจจัง...
มันก็ต้องมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นนะโยม...
เคยจอแตกระหว่างไป USJ อย่างเศร้า
แต่ตัวนั้น IXY 55 จอมันไม่มีอะไรกัน
ตัวนี้จอแข็งนะ ไ่ม่น่าจะแตกง่ายๆ ไปทำอะไรมันอะ
คิดว่าต้องจ่ายตังค์นะ
ประมาณ 8000 เยนมั้ง
สงสัยว่าอาจจะ.. ซ่อมไม่ได้หวะ ฮ่าฮ่า
แต่ก็ไม่แน่นะ พี่คุ้นๆ ว่า ถ้ากล้องอะ worldwide
แต่ถ้าเลนส์ จะไม่ worldwide
อะจ๊าก
ไมมันจึงเป็นเช่นนั้นได้ อะ น้องโบว์
เศร้าจาย ตอนไปฮอกไกโด มันยังมีชีวิตอยู่เลยนี่นา
อายุมันยังเยาว์นัก ไม่น่าเลย
กรรมใดที่ล่วงเกิน หรือ เคยกดชัดเตอร์แรงไป ก็ขออโหสิกรรม นั้นด้วยเถิด ... สาธุ
เอ้าาาา เพิ่งได้มาอ่าน... เข้ารพ.ไปแล้วเหรอเนี่ยะกล้องแสนแพงของน้องหนู ให้ยาเยอะๆนะ จะได้หายไวๆ
Post a Comment