ใครบ้างที่ไปเข้าร้านทำผมแล้วรู้สึกเหมือนกันบ้างว่า ทำไมทุกๆครั้งที่เราก้าวขึ้นเก้าอี้นอนสระผม ไม่ว่าเราจะรู้สึกว่าเราโปรการเข้าร้านทำผมมากแค่ไหนก็ตาม ... เราไม่เคยที่จะนอนแล้วเงยหัวได้พอดี คือ ช่างสระผมจะต้องบอกว่าให้ขยับขึ้น ขยับลงมันทุกครั้งว่างั้นเหอะ
ทำไมมันถึงไม่มีความพอดีในการนอนเก้าอี้สระผม ฉันสงสัย และพลางนึกไปว่า ความพอดีนั้นคืออะไร คือความพอใจของฉัน หรือความพอใจของช่างทำผม ทำไมฉันคิดว่ามันพอดีแล้วแต่คนอื่นคิดว่ามันไม่พอดีซะที
อาจจะเป็นเพราะว่าความพอดีของฉัน กับความพอดีของเธอมันต่างกัน ฉันคิดว่าเธอพอดีกับฉันแล้ว แต่เธอกลับคิดว่าฉันไม่พอดีสำหรับเธอ เมื่อทัศนคติของเราไม่ตรงกันก็ไม่แปลกที่จะมีคนที่ถูกใจและคนที่ผิดใจ
สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องยอมให้เธอปรับฉันให้พอดีกับเธอ ไม่ว่าฉันจะรู้สึกเมื่อยคอไปสักหน่อย เพราะฉันรู้สึกว่าเธอให้ฉันเงยคอมากเกินไป แต่ความเมื่อยนั้นอีกแป๊บเดียวก็คงหาย เพื่อแลกกับความสะดวกของเธอในการสระผม
วันนี้ฉันหายเมื่อยแล้ว และฉันก็พอใจที่ฉันยอมเมื่อยในความไม่พอดีในตอนนั้น เพื่อให้เธอได้ความพอดีตามแบบของเธอไป
ฉันพอใจ (ถึงแม้จะใช้เวลาหน่อยกว่าจะหายเมื่อย) เธอพอใจ .... แค่นี้ก็คงพอแล้วล่ะมั้ง
ฉันมองเก้าอี้สระผมก่อนออกจากร้าน พลางคิดว่า "คราวหน้าฉันจะขยับให้พอดีกันทั้งฉันและเธอ"
..............
เรื่องเล่ายามดึกเมื่อตอนนอนไม่หลับ
7 ต.ค. 56, 11:45 น.
