ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา...
รู้สึกว่าผูกพันกับคุณซูซูกิมาก เพราะว่าไปพบคุณซูซูกิมารวมทั้งสิ้น 4 ครั้งแล้ว
สองครั้งแรกตั้งใจไปหา อีกสองครั้งหลังไม่ค่อยตั้งใจจะไปหาเท่าไหร่เพราะออกแนวโกรธอยากด่าคุณซูซูกิมากกว่า
สงสัยไหมคุณซูซูกิเป็นใคร?
คุณซูซูกิที่ว่าคือคุณหมอฟันที่เปิดคลินิคอยู่้ข้างบ้าน (ข้างจริงๆตึกติดกันเลย)
สองรอบแรกเนื่องจากเสียวฟันมากโดยเฉพาะเวลาบ้วนน้ำเ็ย็นเลยคิดว่าฟันผุแน่นอน
พอพี่ใหม่มาก็ได้โอกาสให้พี่ใหม่พาไปหา แล้วก็จัดการพิมพ์ฟันและอุดฟันซะใรครั้งที่สอง
(รูปนี้ถ่ายตอนที่ได้พบคุณซูซูกิครั้งแรก ถ่ายโดยพี่ใหม่)
แต่อนิจจา...
ผ่านไปเพียงสองสัปดาห์อีที่อุดฟันเจ้ากรรมมันก็ไม่รักดีหลุดออกมาจากฟันฉันซะอย่างงั้น!
ตอนนั้นก็เฉยๆ อาจจะมีผิดพลาด แต่ก็แอบสงสัยเพราะปกติฉันก็ไม่ได้เคี้ยวของแข็งๆนี่นา หลุดได้ไงหว่า
ก็เลยไปพบคุณซูซูกิอีกครั้ง ... ถือชิ้นส่วนที่หลุดไปด้วย คุณซูซูกิก็จัดการติดเจ้าชิ้นส่วนที่หลุดออกจากฟันฉันให้เข้าที่ดังเดิม
เวลาผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์...
มันหลุดอีกแล้วค่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(ฉันแค่้เคี้ยวขนมปังจริงๆนะ หรือว่าพระเจ้าจะลงโทษที่ฉันมีกริยาไม่สุภาพโดยการกินในรถไฟ)
แล้วคราวนี้ชิ้นส่วนที่หลุดออกมา (ซึ่งเป็นชิ้นเดิม) ดันหายไปซะงั้น (ฉันเก็บไว้ในกระเป๋าใส่เหรียญ สงสัยวันนั้นล้วงเหรียญมากไปหน่อย)
ถึงคราวนี้จากที่รักใคร่กับคุณซูซูกิเป็นอย่างดีก็เริ่มอยากด่าคุณเขาสักเล็กน้อย
แต่ด้วยลักษณะนิสัยอย่างฉัน โกรธเป็นแต่ไม่กล้าแสดงออก ฉันเดินไปหาคุณซูซูกิอีกครั้ง
คราวนี้แกออกมาต้อนรับฉันที่หน้าร้านเลยทีเดียว สงสัยรู้สึกผิดก็อุดฟันฉันเสียมาสองครั้งแล้วนี่นา ฉันเสียวฟันนะรู้ไหมมมมมมมม
คราวที่แล้วแกพิมพ์ฟันฉันและอุดด้วยชิ้นส่วนสีเงินๆ (ที่หลุดแล้วหลุดอีกนั่นแหละ)
คราวนี้แกเลยอุดให้ฉันอีกแบบนึง คือเป็นการอุดแบบธรรมดาบ้านๆแบบที่เราอุดกันปรกตินั่นแหละ
โดยคราวนี้แกไม่คิดตังค์ฉันเลยแม้แต่แดงเดียว ... ก็ถือว่ามีความรับผิดชอบอยู่บ้าง
ทีนี้เลยโทรไปหาพี่แคนดี้ซึ่งเรียนหมอฟันอยู่ ... พี่แคนดี้ก็บอกว่า น่าจะให้แกพิมพ์ฟันแล้วทำแบบเดิมนะ เพราะว่าแบบนั้นมันแพงกว่า เค้าควรจะรับผิดชอบกับฟันฉันมากกว่านี้เพราะแกเก็บตังค์ฉันไปแล้ว
อ่าว...คุณซูซูกิ
รู้งี้ฉันน่าจะด่าแกไปบ้างนะเนี่ยยยยยยยยยย
อย่าให้เสียวฟันอีกนะ....ฮึ่ม
)
บอกได้เลยว่าส่งเมลหาประธานเมืองบ่อยมากกว่าส่งหาแม่อีกค่ะ 