เคยมีคนถามว่า ทำไมโบว์ถึงเล่าอะไรทุกอย่างให้แม่ฟังหมดเลย
ประมาณว่าทำไมไม่มีความลับซะมั่ง ฮ่าๆๆ...
นั่นสิ กับแม่เราไม่เคยผิดเรื่องอะไรเลย
มีเรื่องอะไรเล่าให้แม่ฟังทุกอย่าง ทุกสิ่ง โกหกไม่ได้ มีความลับไม่ได้
ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่มีจิตวิทยาในการเลี้ยงยังไงถึงได้เป็นคนแบบนี้
อาจจะเป็นเพราะว่าตั้งแต่เด็กๆแล้ว แม่จะเป็นคนขับรถไปรับที่โรงเรียนเสมอ
เวลารถติดไม่มีอะไรจะทำก็ต้องขึ้นรถมาแล้วก็นั่งเล่าๆๆๆใ้ห้ฟังว่าที่โรงเรียนเกิดไรขึ้นบ้าง
เพราะฉะนั้นแม่จะรู้จักเพื่อนทุกคน ครูทุกคน (ที่เคยมีคดีด้วย) คนทุกคนที่เคยชอบ (เยอะมากกกกกก) คนทุกคนที่เคยมาจีบ (อันนี้น้อยไม่ค่อยมี) ฮ่าๆๆๆๆๆ
เคยสงสัยไหมทำไมโบว์ถึงพูดเก่ง ชวนคุยไปได้ซะทุกเรื่อง (จนบางทีพูดมาก)
ขอบอกว่านิสัยอันนี้ได้จากแม่มาเต็มๆเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ เพราะพ่อเป็นคนไม่ค่อยพูด
เวลาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวก็จะได้ยินแต่เสียงแม่กะเสียงโบว์นี่แหละ พ่อกับพี่มักจะนั่งนิ่งๆ ฟังสองคนนี้พล่ามไป ฮ่าๆๆๆ
พอมาอยู่ญี่ปุ่น ...
คุยกับแม่ไม่ค่อยมากเท่าไหร่นัก
ส่วนใหญ่มักจะคุยเวลามีปัญหา เหอๆ ... มีัปัญหาทีไรหูโทรศัพท์ไหม้ บัตรโทรศัพท์หมดทุกที
เวลาปกติไม่ค่อยโทร แม่จะรู้ทุกทีเวลาไหนมันไม่โทรมาแสดงว่ามันมีชีวิตปกติสงบสุขดี ฮ่าๆ
บางครั้งโบว์นึกถึงแม่หลังจากนึกถึงคนอื่นเสมอ
หลายครั้งโบว์ไม่เคยดูแลความรักของแม่ หลายครั้งโบว์ทำให้แม่ร้องไห้
อาจจะเป็นเพราะโบว์แน่ใจว่ายังไงแม่ก็ยังคงรักโบว์เสมอ และไม่มีทางทิ้งโบว์ไปแน่ๆ
และไปดิ้นรน ไปแคร์ความรู้สึกของคนอื่น ไขว่คว้าปรารถนาเพื่อที่จะได้ความรักความสนใจจากคนเหล่านั้น
อาจจะเป็นสัญชาติญาณลึกๆของมนุษย์ที่มักจะพยายามไขว่คว้าสิ่งที่ไม่ใช่ของเรามาเป็นของเรา
สิ่งไหนที่อยู่กับเราอยู่แล้วเราก็มักจะไม่ค่อยสนใจมันเท่าไหร่
โบว์ีูรู้ว่าแม่รักโบว์ที่สุด และไม่มีความรักไหนที่เป็นนิรันดร์เื่ท่ากับความรักของพ่อกับแม่ที่มีให้โบว์อีกแล้ว
ต่อไปนี้ลูกสาวคนนี้จะไม่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังอีก
วันนี้โบว์อยากจะบอกแม่ว่าโบว์รักมะหมี่กับปะป๊ามากที่สุดในโลกเลยยยยยยยยยยยยย
(อยากเอารูปตอนเด็กๆมาลงอย่างคนอื่นมั่ง แต่ไม่ได้เอามาง่ะ T_T)
