Thursday, May 29, 2008

ผมใหม่ .. หน้าใหม่

Photobucket

พอได้มั้ย 555555555555555+
หน้าสวยไม่้เท่า ขอผมสวยเท่าก็ได้เฟร้ยยยยย

ที่ญี่ปุ่นจะหน้าร้อนแล้ว ตัดสินใจตัดผมที่ไม่ได้เปลี่ยนทรงมาสองปีครึ่ง
กะว่ากระชากวัย หน้าเด็กกันไปเลยทีเดียว หุหุ

ไปร้านตัดผมมาเมื่อเช้า เพราัะมันมี morning campaign ตัดผมเช้าวันธรรมดาราคาพิเศษ
ตื่นแปดโมง!!! เชื่อไหมไปเรียนยังไม่ตื่นเช้าขนาดนี้
ไปถึเอารูปโฟร์ยื่นให้เค้าเลย ... จะเอาาแบบนี้ค่ะ

คนตัดตกใจ ... ถามด้วยว่าจะเอาจริงเหรอตัดเยอะนะ (ขอบอกว่าก่อนนี้ผมเรายาวมากๆ
ตอนที่ยังไม่ได้เซ็ทหยิก ยาวเลยกลางหลังไปแล้ว ผมร่วงระนาววว เต็มพื้นห้อง
กวาดบ้านทีนึงแทบเก็บเอาไปทำวิกได้ ช็อคกันไปเลย)

ตอนตัดก็แอบตกใจเหมือนกัน ผมเต็มพื้นร้านเลย เหอๆ
คือมันตัดไปเยอะจริงๆน่ะ

ตอนแรกพี่ป็อปบอกว่าให้ทำโหวตเลย เทียบทรงเก่าทรงใหม่
แต่ว่าถ้าทำโหวตขึ้นมานี่เกิดทรงเก่าชนะขึ้นมา มันต้องใช้เวลาในการเลี้ยงผมอีกนาน
เลยไม่โหวตดีกว่า เอามาให้ดูเฉยๆ ละกัน เหอๆ

ดีนะใกล้สิ้นเดือนแล้ว ... ตัดผมทีเดียวกินแกลบกันไปเลยทีเดียว T_T

ปล. ตัดและดัดนะ พอดีหัวลีบเลยต้องดัดเพิ่มวอลุ่มให้มันพองๆหน่อยข้างบนๆ
เมาน้ำยาดัดผมกันไปข้างนึงเลย (ผมตรงมากอ่ะกว่าจะดัดเป็นทรงใช้เวลานานเหมือนกัน
น้ำยายังแพ้ความตรงของผมเรา เหอๆ)

ปล.2 รูปถ่ายจากมือถือ แสงหลอกๆหน่อยนะ ตอนแรกกะว่าจะมาถ่ายรูปด้วยกล้องไฮโซที่บ้าน
แต่วันนี้ฝนตกกระหน่ำซ้ำซ้อนทั้งวัน กลับมาถึงบ้านมันก็ไม่เป็นทรงแล้วง่าาา T_T



(ฮ่าๆ มีเพลงประกอบด้วย ไฮโซป่ะล่ะ....)

Monday, May 26, 2008

Thai-Tokyo Welcome Party

Otsukaresama deshita~~~~!!

(คลิ๊กที่รูปเพื่อดูภาพใหญ่: ขอบคุณภาพจากพี่ป็อป)

ขอบคุณพี่วี พี่อ้วน และทีมงาน
รวมถึงทุกๆคนที่มาร่วมงานด้วยนะคะ

งานสนุกมาก ขอบคุณทุกความร่วมมือและกำลังใจค่าาา

Photobucket
(ขอบคุณรูปจากพี่ส้ม)

งานนี้เป็นพิธีกรอีกแล้ว ... นี่เราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆเหรอเนี่ยยยยยย 555+

Friday, May 16, 2008

ของที่ระลึกจากงาน Thai Festival (ภาค 3)

มะม่วงน้ำดอกไม้....



































แต่ว่า หมดแล้ว...
Photobucket

อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ

Wednesday, May 14, 2008

ของที่ระลึกจากงาน Thai Festival (ภาค 2)

อย่างที่บอกไปเมื่อ entry ที่แล้วว่าได้ไปนมัสการหลวงพ่อมิตซูโอะมาในวันเกิดพอดี
ได้ของขวัญวันเกิดมาเป็นหนังสือธรรมะสองสามเล่ม

หนึ่งในนั้นมีเล่มนึงที่โดนใจมาก
Photobucket

จริงๆแล้วที่บ้านที่ไทยมีหนังสือเล่มนี้อยู่นะ จำได้
แต่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดจะหยิบมาดู
คนเรานะ มันต้องรอให้มีปัญหาซะก่อนถึงจะเข้าหาทางธรรม

ขอยกสาระสำคัญบางส่วนมาให้ได้อ่านกันเป็นของที่ระลึกสำหรับคนที่ไม่ได้ไปงานนะคะ


พุทธพจน์ ว่าด้วยรัก

...

พระพุทธเจ้าตรัสแก่ภิกษุสาวกถึงเรื่องความรักไว้ว่า
ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณ
และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน
ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้
ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ
ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้วก็เป็นพิษแก่จิตใจ
ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น ความสุขที่เกิดจากความรักนั้น
เหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง

เธอทั้งหลายอย่าได้พอใจในความรักเลย
เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก
หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า
แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่

ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้เช่นนี้ เพื่อเตือนว่า
ชีวิตคู่มีทุกข์สุขคละเคล้ากันไป
แต่เกือบทุกคู่ ทุกข์จะมากกว่าสุข
ตามวัย ตามสัญชาตญาณของสัตว์โลก
มักแสวงหาชีวิตคู่แล้วก็เกิดความรัก ความผูกพันตามมา

ความรู้สึกว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม
เป๋นความสุขอย่างที่สุดนั้น เป็นความรู้สึกของตัณหา
เพื่อที่จะได้ความสุขนั้น เหมือนต้องติดหนี้สินมากมาย
เพราะเมือได้ดำเนินชีวิตคู่ไปแล้วหลายคน
รู้สึกว่าตัวเองได้คำนวณผิดพลาดไป ดอกเบี้ยแพง
ตั้งใจแก้ตัว พยายามอย่างไรก็ติดลบตลอด
มีทุกข์มาก มีสุขน้อย หลายคู่ก็ผิดหวัง
เหมือนมีหนี้สิน ชดใช้ไม่รู้จักจบจักสิ้น

...

Photobucket
พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
วัดสุนันทวนาราม
บ้านท่าเตียน ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี

Tuesday, May 13, 2008

ของที่ระลึกจากงาน Thai Festival

งาน Thai Festival ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปนมัสการหลวงพ่อมิซูโอะในวันเกิดพอดี
เป็นสิริมงคลมากๆ เพราะงั้นต่อจากนี้จะเป็นปีที่ดีแน่นอนนนน

ของที่ระลึกนี่ได้มาจากบู้ทที่หลวงพ่ออยู่
เป็นพี่คนนึงมาจากเมืองไทย ตั้งเก้าอี้เล็กๆ ขายบริการวาดรูปเหมือนราคา 500 เยน
ใช้เวลาทั้งสิ้นประมาณสิบนาที

Photobucket

เหมือนมั้ย อิอิ

Friday, May 09, 2008

ชายหนุ่มบนรถจักรยาน...

ชายหนุ่มบนรถจักรยาน
แสงแดดอ่อนๆสาดไปที่แผ่นหลังกว้างๆของเขา
เสื้อแจ็คเก็ดสีเขียวเข้มอ่อนลงเมื่อสัมผัสแสงแดดที่พาดผ่านตามไรกิ่งไม้
สีผมของเขาส่องเป็นประกายสีน้ำตาลเหมือนกับสีของดวงตะวันยามเย็น

ฉันขี่จักรยานตามเขาช้าๆ เห็นเพียงแผ่นหลังเท่านั้น

แต่ไม่รู้ทำไม....
ถึงแม้เขาจะไม่ได้หันมามอง
ฉันกลับรู้สึกว่าเพียงแค่ฉันขี่จักรยานตามเขาไปเรื่อยๆ
คนที่ขี่จักรยานไม่แข็งอย่างฉันจะได้รับการปกป้องอย่างเต็มที่

อย่างน้อยฉันก็รู้ได้ว่า วันนี้ฉันไม่หลงทางแน่นอน ^____^

.....

.....

.....

.....

.....

แสงแดดอ่อนๆ สาดผ่านลอดม่านบางๆ บอกเวลาเช้าวันใหม่
ฉันตื่นขึ้น พร้อมกับรู้ตัวว่า.....

แผ่นหลังที่ปลอดภัยนั้นคงไม่กลับมาอีกแล้ว

และก็ถึงเวลาที่ควรจะยอมรับมันให้ได้เสียที